Bu çalışmada toplumun dindar kesiminden farklı kuÅŸak ailelerin ev dekorasyonu incelenmiÅŸtir. AraÅŸtırmanın amacı yaÅŸlı ve genç olarak sınıflandırdığımız iki kuÅŸak arasında geleneksel/modern, eski/yeni, yeniliÄŸe açık/yeniliÄŸe kapalı ayrımı yapmaya uygun dekorasyon farkı olup olmadığını araÅŸtırarak, bu durumu dindarlık, kültürel bellek, kadın, moda, modernlik kavramları açısından incelemektir. Bu doÄŸrultuda simgesel ve yorumsamacı antropoloji ve mekânsal üretime iliÅŸkin sosyolojik perspektifler kullanılarak teorik bir çerçeve oluÅŸturulmuÅŸtur. Katılımcı gözlem / derinlemesine mülakat tekniÄŸinin kullanıldığı araÅŸtırmada aile fertlerinin ortak olarak en çok kullandığı ve adeta sergi alanı olan "salon" üzerine odaklanılmıştır. AraÅŸtırma sonuçları, genç kuÅŸağın yaÅŸlı kuÅŸaÄŸa kıyasla daha esnek örüntülere sahip olduÄŸunu göstermiÅŸtir. YaÅŸlı kuÅŸağın eÅŸyayla iliÅŸkisinin daha çok anılara dayalı manevi bir baÄŸ olduÄŸu, genç kuÅŸağın ise eÅŸyaların iÅŸlevsel kullanımını önemsediÄŸi, moda ve modernitenin etkisine raÄŸmen her iki kuÅŸağın da dini hassasiyetleri gözettiÄŸi ve dindarlığın kültürel sembollerle dışa vurumu, en çok tablo asma pratiklerinde açığa çıkmaktadır.